piękny, słoneczny dzień czyha na<br>człowieka sromotna klęska...<br> - Może nie będzie tak źle. Najważniejsze, nie trać ducha - szepnął<br>Tomek, ściskając łokieć przyjaciela.<br> Podnieceni chłopcy zajmowali miejsca w ławkach. Wyjątkiem wśród nich<br>był prymus klasy, Pawluk, podchlebiający się na każdym kroku<br>nauczycielom, a nawet często szpiegujący swych towarzyszy. Teraz nie<br>okazywał jakiejkolwiek obawy. Siedział wyprostowany i spoglądał ze<br>złośliwym zadowoleniem na mocno zaniepokojonych kolegów.<br> Tomek Wilmowski zdenerwowany zajął miejsce obok Jurka Tymowskiego.<br>Właściwie nie miał powodów do obaw o siebie. Uczył się doskonale, a<br>geografia była jego ulubionym przedmiotem. Gdyby wśród nauczycieli nie<br>miał opinii "polskiego buntowszczyka", na pewno byłby prymusem.<br>Dzisiaj