Niech mnie pan do niego zaprowadzi. Zobaczy pan, co zrobię. Nie ujdzie mu to na sucho - tu znowu zaczęła wywijać parasolką.<br>- Jego nie ma, a ja nigdy pani córki nie widziałem na oczy - na potwierdzenie mych słów otwarłem drzwi do pokoju Andrzeja. Zajrzała do wnętrza i fuknęła:<br>- To jest ta jaskinia rozpusty. No, ja poczekam na niego.<br>Zdenerwowało mnie jej natręctwo.<br>- Nie poczeka pani. Po pierwsze dlatego, że ja zaraz wychodzę do miasta i zamykam mieszkanie, a po drugie - nie ma pani prawa oskarżać bezpodstawnie człowieka i wpadać do cudzego domu z awanturą. Czy wie pani na pewno, jak zachowuje się