polegać m.in. na tym, że prezydent George W. Bush uznał prawo Unii Europejskiej do mówienia jednym głosem, aczkolwiek w roli łącznika chciałby widzieć NATO. Inaczej mówiąc - uznał podmiotowość Unii, chociaż dotychczas amerykańska administracja wykazywała skłonność do pojmowania UE jako federacji państw, które mówią chórem tylko wtedy, kiedy siedzą przy jednym stole. Z tego też brała się owa amerykańska przypadłość polegająca na prowadzeniu politycznych rozmów z poszczególnymi państwami członkowskimi. Podobne rozumienie stosunków transatlantyckich występowało zresztą (i występuje) wśród nowych państw UE, a za przykład takiej postawy bywała wymieniana przez naszych europejskich sojuszników Polska.<br><br>&lt;tit&gt;POLITYCZNE DEMONY&lt;/&gt;<br>Na takim tle nasuwa się jednak pytanie