wyobraźnię spektakl (także dzięki znakomitej inscenizacji, wykorzystującej wszelkie "efekty", możliwe do uzyskania w zmodernizowanym teatrze).<br>Wspominałam o klęsce pierwszych sztuk Hugo, Musseta, de Vigny. Po tych doświadczeniach niektórzy autorzy nie ponawiali już prób wprowadzenia swych dramatów do teatru. Spośród poetów wybitnych wytrwale walczył o miejsce na scenie Wiktor Hugo. Z jego sztuk nie wszedł do teatru jedynie najwcześniejszy Cromwell; grano poza nim wszystkie dramaty, ukończone i opublikowane przed 1843 rokiem. Czyli: Amy Robsart (teatr Odéon, premiera 13 lutego 1828), Hernani (Théâtre Français, 1830), Marion Delorme (Porte-Saint-Martin, 1831), Król się bawi (Théâtre Français, 1832), Lukrecja Borgia (Porte-Saint-Martin, 1833), Maria