que<br>nous attendons! (zaklaska w dłonie; towarzystwo zastygnie w bezruchu. Słychać<br>i widać otwierane drzwi. Staje<br>w nich KSIENI MIECZYSŁAWSKA. Akord szopenowski. Wtedy ruszy w stronę HRABINY;<br>pozostali trwają<br>w bezruchu aż do chwili, kiedy KSIENI pokłoni się<br>HRABINIE. Od tego momentu gwar i ruch)<br>KSIENI MIECZYSŁAWSKA skłania głowę; słowa jej<br>POLAK WĄSATY tłumaczy HRABINIE, inni RODACY zaś tłumaczą je FRANCUZOM. Ruch<br>głów ku<br>głowom<br> Wszystko dar boży...<br> Przez światym tu brnęła,<br> roztrącająca śniegi niewidome...<br> byle do Rzymu donieść naszą krzywdę,<br> biskupa zdrajczego przed sądem postawić,<br> żeby za krew mych sióstr odpowiedział.<br>HRABINA ORDURANI szeptem do POLAKA WĄSATEGO.<br>POLAK WĄSATY Pani Hrabina