podejrzenie rzucone na człowieka mogło dziwić. Ale przerażało zawsze. I teraz też. "Zobaczy pani dziś jeszcze. Ma wyrok..."<br>Potykając się na bruku bocznej praskiej uliczki gnała do zajmowanego od wczoraj przez Jerzego mieszkania. Dziś przysłał adres. Jak to dobrze, że choć przysłał adres... Biegła po wydeptanych schodach.<br>Otworzyła jej jakaś jejmość w fartuchu. - Pan Jerzy?<br>Moment, w którym lustrowała ją krytycznie wzrokiem. "Za późno!" przemknęło jej przez myśl, zanim nareszcie słowo: "Tam", i gest nie uczesanej głowy w stronę drzwi w ciemnym korytarzyku upewniły ją, że zdążyła.<br>Stał przy oknie. Widziała, jak na jej widok ogarnia go radość. Oczy, uśmiech, gest