tylko z trudem ślinę. Ale na szczęście Babka grzecznie powiedziała:<br>- Chyba nie. Jeszcze niedawno wołał. Cały dzień dzisiejszy czeka i czeka na kogoś. Taki niespokojny, zły, że nie daj Boże.<br>Skrzypnęły drzwi. Głowa pani Linsrumowej ukazała się w szparze.<br>- Panna Wisia od Puciałłów przyszła - szepnęła.<br>- Wiem, wiem.<br>- Ale może ty jesteś zmęczony? Może niech jutro przyjdzie?<br>- Nie. Dobrze się czuję.<br>Głowa Babki zniknęła.<br>- Proszę bardzo, proszę wejść. Tylko przepraszam za nieporządek.<br>Szybkie, lekkie kroki. Polek wolno unosi powieki. Pomiędzy łóżkiem a drzwiami stoi Wisia w różowej sukience. We włosach jak zwykle czerwona kokarda. Obu rękami przytrzymuje wielką naręcz polnych kwiatów, które rosną