skokiem jakościowym" w ewolucji, jakiej pojęcie racjonalności uległo od czasów Kartezjusza, było niewątpliwie przejście od poszukiwania wiedzy subiektywnie pewnej do tworzenia wiedzy intersubiektywnie sensownej. Za teoretyka tej ostatniej należy uznać Karla Poppera. Według niego istota intersubiektywności polega na tym, że ludzkość wytworzyła pewien świat idei, naukowych teorii, procedur postępowań badawczych, języka itp. i że ten świat do pewnego stopnia zdobył sobie autonomię, wyzwolił się spod władzy swoich twórców, stał się nową rzeczywistością, którą z kolei można badać i tworzyć teorie na temat jej struktury. Świat ten jest - wedle wyrażenia Poppera - "wiedzą bez wiedzącego podmiotu". Jest niewątpliwie wiedzą, bo w nim, jak