miało być powitanie, a jest pożegnanie...<br>34<br><br> Tak jak nieszczęśliwym jest ten, kto nigdy nie zaznał szczęścia, tak<br>nie będzie szczęśliwym ten, kto się potrafi cieszyć tylko cudzym<br>nieszczęściem.<br> Do otwartej walizy wrzuca Jaśko przywiezione prezenty. Z tym wróci, z<br>czym przyjechał. Nic tu nie zostawi! A od Kaźmierza, tego judasza, chce<br>tylko tej ziemi, co ją ich matka z rodzinnej wsi przywiozła.<br> Kiedy już ściąga wyładowaną walizę pasem, słyszy za plecami kwilenie<br>leżącej w wózku Ani. Nie dają jej spać uprzykrzone muchy, razi słońce<br>wpadające zza firanki.<br> Jaśko wzrusza ramionami: a płacz sobie, co mnie do tego! Zagląda do<br>portfela