Przy studni na brzozowym klocku siedział niemiecki żołnierz - myśliwy. Maślanomleczny chłopak z Bawarii, jeszcze dzieciak. Miał jasne włosy, nieomal białe i ogorzałą twarz. Okaz nordyka. Takie białe włosy malują dzieciaki w Polsce strachom na wróble. Różowił mu się kark, zdrowy, masarski, wychodził z rozpiętej bluzy, rękawy po robociarsku, zarazem po junacku podwinięte, czapka zsunięta na lewe oko, rozluźniony. Uwagę przykuły jego oczy, może kiedyś szczere, teraz okrutne. Żołnierz metodycznie czyścił wysokie buty. Ten już wyczyszczony lśnił pulsującą plamą, jak powleczony szkłem. Z tego czyszczonego przy każdym pociągnięciu szczotki spadały płatki wojennego błota. Błoto wyglądało na starą rdzę lub wysuszone fusy po