po niebie mieczu, w przepływającej rzece, w równinie przeciągającej się szeroko z drzemki.<br> I jeszcze nie zdołali uciec od tej starej śmierci chroboczącej się w wiązce chrustu czy też w owych basach, które w każdej chwili można było połamać na deseczki i drzazgi.<br> Szli przez nizinne błonie pod dymiące w jutrzni wierzby.<br> A w wierzbach, jak w mieczu, w wiązce chrustu, w połamanych basach, też była utajona śmierć.<br> Tam ją ujrzał mój ojciec.<br> Stamtąd przyszła na niego.<br> Niepotrzebnie wstawałem tak wcześnie.<br> Teraz, gdy żydowska muzyka weszła pod wierzby i przestała grać, kierując się do z dawien dawna upatrzonej stodoły stale uchylonej