musi wytwarzać drgania o częstotliwości większej o 468 kHz od częstotliwości odbieranej. Przykładowo: Jeżeli częstotliwość pośrednia wynosi 468 kHz (mniejsze wartości p.cz., np. 128 kHz, spotyka się niezmiernie rzadko), a odbiornik nastawiony jest na stację o częstotliwości (f) równej 1100 kHz - to częstotliwość oscylatora (f&lt;hi rend="lower"&gt;o&lt;/&gt; wyniesie: 1100+468=1568 kHz.<br>Każdy odbiornik jest wyposażony w skalę, która jest słuszna tylko przy określonej pojemności kondensatorów strojeniowych odbiornika. Zmian pojemności tych kondensatorów umożliwia właściwe ustawienie obwodów odbiornika, a co za tym idzie, wyklucza prawidłowe jego funkcjonowanie.<br>Większość współczesnych odbiorników superheterodynowych ma tylko swa filtry p.cz. wstęgowe. Każdy z tych filtrów składa