pana życia i śmierci na ziemskim padole uważali starego Naderiego, Sajjeda Mansura, a także jego syna i dziedzica Sajjeda Dżafara.<br>Rządzący w Kabulu nigdy nie przepadali ani za znanym z bogactwa i niepokory rodem Naderich, ani za ślepo im oddanymi i słuchającymi wyłącznie ich rozkazów odmieńcami, ismailitami. Sajjed Mansur poznał kabulskie lochy już za panowania króla Zahira Szaha, a kiedy władzę w stolicy przejęli opętani komunistyczną utopią Nur Mohammad Taraki i Hafizullah Amin, stary Naderi, posiadacz ziemski, został przez nich uznany za znienawidzonego klasowego wroga. Trzej jego bracia zginęli w mękach, zgładzeni przez siepaczy Amina. Samego Mansura od śmierci uratował niespodziewanie