tysięcy ludzi - opowiadał Motmain. - A gdy grają najlepsze drużyny, widzów jest tak wielu, że nie wystarcza miejsc na trybunach, stają na bieżni i tuż przy liniach bocznych boiska. Gdy piłka wypada z gry, zawodnicy muszą się przedzierać przez tłum gapiów.<br>Ale nie tylko piłkarskie mecze wypełniały rozgorączkowaną publiką kamienne trybuny kabulskiego stadionu. Widownia zapełniała się także wtedy, kiedy wykonywano publiczne egzekucje. <br><br>Zwykle o planowanych egzekucjach powiadamiało zawczasu Radio Szariat. W rządowym komunikacie podawano nie tylko termin kaźni, ale także nazwiska skazańców i zbrodnie, za jakie zostali ukarani. Za zabójstwo karą była śmierć przez rozstrzelanie lub powieszenie, rzadziej przez poderżnięcie gardła. Kradzież