się oddzielać własne domysły co do uczuć innych osób od obserwowanych faktów. Każdy kolejno staje przed poszczególnymi członkami grupy i mówi o trzech rzeczach, które widzi.<br>Pojedynczym osobom udaje się trzymać faktów, np. "Siedzisz, masz flanelową koszulę, kąciki ust skierowane do dołu". Większość natomiast wypowiada raczej przypuszczenia <br>- dziewczynie z opuszczonymi kącikami ust ktoś na pewno powie: "Widzę, że jesteś przygnębiona". A przecież tego nie widać gołym okiem, zresztą mogłaby być zmęczona, a nie smutna. Po tym ćwiczeniu pacjenci częściej pytają swoich współtowarzyszy o uczucia, zamiast twierdzić: "Wiem, co czujesz".<br>W drugim ćwiczeniu jednej osobie z grupy przykleja się na plecach kartkę