świetności inscenizacji prowadziła przede wszystkim do zwiększania powierzchni sceny (by pomieścić bogatsze dekoracje a także coraz liczniej wprowadzanych aktorów oraz zwierzęta bardzo uatrakcyjniające spektakl - konie, jednego słonia lub nawet dwa słonie) i do rozbudowania jej zaplecza.<br>Oświetlenie teatrów było najczęściej oliwne. Osobliwością z dzisiejszego punktu widzenia było rozmieszczenie lamp - centralny kandelabr zawieszony nad widownią salę wprawdzie oświetlał, ale także skutecznie przesłaniał obraz sceny przed oczami osób stojących na galeriach. Główne oświetlenie sceny padało spod rampy, co było podwójnie niekorzystne: dymek z lamp oliwnych tworzył jakby mgielną przesłonę między sceną a widownią - szczególnie ci z parteru słabo przez to widzieli, co dzieje