i mimo tego, co teraz nastąpi? - szloch deformował głos Sophie.<br>- Jadę do Berlina i tam będę na ciebie czekał. Po dwóch miesiącach zacznę codziennie wychodzić na dworzec Zoologischer Garten i czekać na wieczorny pociąg z Wiesbaden. Codziennie będę miał dla ciebie bukiet róż - von Finckl przyjął od boya płaszcz i kapelusz, pocałował Sophie w czoło i oddalił się spokojnie w oszroniony park - cmentarz zamrożonych kikutów kasztanowców. Sophie chciała wyjść za nim. Natknęła się jednak na masywną sylwetkę strażnika.<br>- O ile wiem, madame - powiedział cerber - powinna być pani w pracy. Wrocław, niedziela 15 grudnia, <br>godzina pierwsza w nocy<br>Mühlhaus podszedł do kryształowego