się na zbiórkę żołnierzy z mojej baterii, zupełnie zrezygnowany odwróciłem się w kierunku drzwi i powiedziałem:<br>- Widzę, że nie skończą gadać do południa. Trudno, wieczorem zadzwonię. <br>- Poczekaj! - zatrzymał mnie dyżurny. Złapał słuchawkę telefonu, przyłożył do ucha, zaśmiał się i odłożył ją na bok. - Już kończą. Rzeczywiście po upływie kilkunastu sekund kapitan zakończył rozmowę ze swoją żoną. Podeszłem do telefonu i wybrałem numer do Elizy. Po chwili usłyszałem w słuchawce miły kobiecy głos. Prawdopodobnie odebrała mama Elizy.<br>- Dzień dobry. Nazywam się Wiesław Pasławski, dzwonię z jednostki wojskowej w Bojęcinie, czy mogę rozmawiać z Elizą?<br>- Tak. Proszę poczekać - odpowiedziała kobieta. Usłyszałem jak woła