Kossecki także wstał.<br>- Nie przeszkadzam? Skończyliście już?<br>- Mniej więcej - powiedział Waga. - Miała pani, zdaje się, nowego gościa?<br>- Nic ważnego. Rodzinna wizyta. Więc rzeczywiście skończyliście?<br>Waga skłonił głowę.<br>- To świetnie! Zabieramy was wobec tego na szaleństwo. - Cóż to znowu? Dokąd?<br> - Do "Monopolu". Musimy przecież uczcić jakoś koniec wojny. I nasze plany, kapitanie. Mam nadzieję, że się nieźle mają? - Nie najgorzej.<br>- To znakomicie! Idziemy zatem, tak? Widzę, że już się pan zastanawia.<br>- Rzeczywiście. Mam jeszcze pewne spotkanie. - Osobiste?<br>- Niezupełnie.<br>- To może pan nie iść. Na pewno nic ważnego. - Przeciwnie.<br>Staniewiczowa westchnęła:<br>&lt;page nr=67&gt; - Jaki pan nudny, kapitanie, z tymi wiecznymi swoimi spotkaniami! Więc dobrze, niech