się w nogach) oraz na poziomie neuronów pośredniczących zwoju ostatecznego (receptory kieszonek włosowych). Nie ma natomiast połączenia neuronów pośredniczących z neuronami aktywnymi generatora chodu (rys. 6.3). Nie jest to dziwne, ruchy lokomocyjne w ucieczce nie są rytmiczne i do koordynacji nóg potrzebna jest tylko informacja pochodząca z receptorów.<br><br>&lt;page nr=149&gt;<br><br>&lt;gap&gt;<br>Ucieczka karalucha jest rezultatem prostego wnioskowania. Ciekawe jest, że owad <br>nie ucieka od drugiego osobnika swojego gatunku, czyli wydaje się, że potrafi rozpoznać, czy oddech jest oddechem wroga czy przyjaciela. Jak to się dzieje -nie wiadomo, przypuszczalnie w rozpoznawaniu osobnika odgrywają rolę feromony. Ten prosty przykład pokazuje organizację działania receptorów i neuronów