odruchowo na sufit. Z góry wyraźnie dobiegały <br>odgłosy czyichś kroków.<br><br>Pan Kleks jednym susem znalazł się przy oknie, otworzył <br>lufcik i wypłynął na zewnątrz.<br><br>Zrozumieliśmy, że stała się rzecz straszna. Żaden <br>z nas nie ośmieliłby się nigdy wedrzeć do sekretów <br>pana Kleksa. Wiedzieliśmy, że za coś podobnego groziło, <br>poza innymi karami, wypędzenie z Akademii. Zresztą zbyt <br>szanowaliśmy pana Kleksa, aby którykolwiek z nas mógł <br>odważyć się na przekroczenie jego surowego zakazu. Na <br>to mógł sobie pozwolić tylko Alojzy, ta znienawidzona <br>przez wszystkich, zuchwała, zarozumiała i przemądrzała <br>lalka.<br><br>W ogromnym napięciu oczekiwaliśmy dalszego rozwoju wypadków.<br><br>Gdy tak trwaliśmy pełni niepokoju, rozmawiając szeptem