nie skinęła palcem?! Przestawał panować nad sobą, ta gra za bardzo zużywała jego nerwy. Jedyne, co ratowało i podtrzymywało go na siłach, to były odświeżające jak fale nawroty podłości. Zmywały z niego całą niepewność. Zacierał ręce i chichotał: - Tak, tak. Doprowadzę tę grę do końca. Trzeba tylko trzymać się w karbach.<br>Drżącą jeszcze ręką nakapał do kieliszka dziesięć kropel digipuratum i wypił. Włożył pomarańczową piżamę o krwawych wyłogach i kieszeniach, przykrył się pledem i chciał zasnąć. Żaluzja miotała się i trzeszczała za oknem, w kominie skowyczały i kwiliły jakieś zwierzęta i Widmar ' bezskutecznie przewracał się z boku na bok. Bał się