się od konia. Kiedy właściciel odsuwał się, Bursztyn chwytał go zębami za kożuszek i wciągał z powrotem do boksu.<br> - Widać nie będzie dzisiaj świętej wieczerzy ani dzielenia Bożego chleba, boć w Maleniu koń ważniejszy dla dziedzica od ludzi - rzucił w przestrzeń proboszcz.<br> W oborze krowy leżały na czystej słomie, przeżuwając karmę. Patrzyły łzawymi oczyma na wchodzących, z końca pomieszczenia mruknął buhaj. On również rozpoznawał dziedzica. Podobno był agresywny, ale teraz niczym cielę lizał osypane solą palce właściciela. Pachniało mlekiem i sianem. Ksiądz uniósł kropidło, machnął nim w cztery strony i nakreślił w powietrzu krzyż nad krowimi grzbietami.<br> - Wszystkiego najlepszego, Chrystus się