obojętnie, ale daleko od domu. Potem praca, która nie pozostawiała na dom, zwłaszcza będący bezpieczną przystanią, zbyt wiele miejsca. Potem więzienie, choroba - nie chciał nikogo unieszczęśliwiać. Wiedział, że nawet jeśli by się spotykał dłużej z jedną kobietą, już samo to wystarczyłoby, żeby towarzysze z Bezpieczeństwa wzięli ją pod lupę, założyli kartotekę, skłaniali, żeby informowała ich o jego poczynaniach. Czułby się jak stale podglądany w małżeństwie przez weneckie lustro.<br>- A, tak jakoś, nie ułożyło się. A co u ciebie?<br>Matka Heleny zmarła tuż po zakończeniu wojny, którą bezpiecznie spędzili najpierw w Szwajcarii, potem w Ameryce. Nie wierzyli w tragiczne wieści z Polski