tzw. wskaźnika R-H (odległość-wysokość), pokazanego na rys. 1.5b. Współcześnie rzadko już stosuje się tego typu zobrazowanie, gdyż do rzadkości należą samodzielne radary przeszukujące przestrzeń w płaszczyźnie elewacji. W zamian stosuje się raczej radary wykonujące jednocześnie obroty w płaszczyźnie azymutalnej i szybkie ruchy wiązką w płaszczyźnie elewacji. Zmierzony kąt elewacji wykrytego obiektu jest zapisywany do pamięci komputera i wykorzystywany do obliczenia wysokości obiektu, co - przy wiadomej, bo również zmierzonej odległości - sprowadza się do rozwiązania trójkąta prostokątnego. Obliczona wysokość obiektu powietrznego może być wtedy wyświetlana w postaci cyfrowej obok echa na wskaźniku P, dając operatorowi pełną, czyli trójwspółrzędną lokalizację obiektu