poznał swoje dwa garnitury, serwetę, kryształową popielniczkę, kilka łyżeczek. Wszystko to owinięte było w koc.<br>- Nic nie rozumiem. Przecież w domu jest gosposia. I jak ona zadźwigała na Pragę taki tobół...<br>Podszedł do Ewy.<br>- Dobre z ciebie ziółko. Wcześnie zaczynasz.<br>Ewa na widok jego wielkiej, korpulentnej postaci cofnęła się w kąt i zakrywając twarz rękami zawołała błagalnym głosem:<br>- Proszę mnie nie bić!... Proszę mnie nie bić!<br>Spoza rozcapierzonych palców wyzierały duże niebieskie oczy. Łez w nich nie było, tylko zwierzęcy strach.<br>- Tu się nikogo nie bije - powiedział autorytatywnie dyżurny podoficer.<br>- Co z nią zrobicie? - zapytał Gordon.<br>- Przetrzymamy w Izbie Dziecka, a