ci, Zdzisiu - powiedziałem. - Ale pieniędzy w prywatny interes włożyć nie mogę, bo groziłoby mi niechybnie bankructwo. Mój pech tylko na to czeka.<br> - Będziesz żałował, Jasiu. Zmęczony jestem. Źle śpię w nocy i ciągle śnią mi się koszmary. Wczoraj na przykład jacyś mnisi w czarnych habitach odprawili żałobne modły nad moim katafalkiem, a ja nie mogłem wydobyć głosu, żeby ich zawiadomić, że jestem żywy. Obudziłem się z wrzaskiem, kiedy nakładali wieko trumny. Co ty na to, Jasiu?<br> - Własny pogrzeb to dobry znak. Będziesz długo żyć.<br> - Albo drugi sen z tej samej parafii - ciągnął dalej Zdzisio, spragniony widać współczucia. - Leżę martwy na stole