poświęconych tej problematyce nazwałem to "kompleksem niedorzeczywistości" wyprowadzając termin "niedorzeczywistość" z jednego z wierszy B. Czaykowskiego ze zbioru &lt;hi rend="italic"&gt; Trzciny czcionek&lt;/&gt;.<br>Chodzi mniej więcej o to, że konkret przestrzenny w utworze literackim jest bądź poddawany zabiegom mitologizacji czy symbolizacji w wypadku prezentacji obszaru "ojczyzny", bądź też przedstawia się jako niespójny wewnętrznie katalog widzeń rzeczy, których reguły istnienia są nie do końca zrozumiałe jakby zawieszone w próżni, co ma najczęściej miejsce w wypadku prezentacji obszaru "obczyzny". W ten sposób rodzi się wizja świata "niedorzeczywistego", to znaczy naznaczonego jakimś zasadniczym brakiem sprawdzalnej konkretności. Są to zresztą reguły poetyki, których świadomość miał już Mickiewicz, gdy