jest ciężkie". Wtenczas kiedy się dzieje źle, człowiek sobie uświadamia, że żyje. Dni ciągną się jak paciorki w pokutnym różańcu, rewir idzie za rewirem od pokoju damskiego aż do "Sybiru" i nagle spotyka się taki jeden wielki pacior jak dzisiaj wykrzyknik między przecinkami. I to budzi w człowieku niedorzeczne myśli, każe mu się rozdwoić, wyjść poza siebie, zemdleć, przerazić się myślą, że będzie "był", znienawidzić własny, niezdolny do zliczenia paru złotych mózg i tak brzydko przezwać pannę Helę. Wiedział, że ona jest w bufecie i czyści teraz koszyki do bułek. Zastanawia się, czy ona zdaje sobie sprawę z tego, co zrobiła