znudzenia.<br>Na kolację nie było serdelków. Adam pomyślał, <br>że mały zapomni o zaproszeniu, zresztą, co mu po nim <br>przy zmianie w jadłospisie, ale nie doceniał kudłacza, <br>który przecisnął się na koniec sali po prostu tak <br>sobie.<br>- No to co - obwieścił zdumionym sąsiadom Adama. - Tak <br>przydreptałem tylko. On kazał. Serdelki zjem kiedy indziej.<br>- Co ty mówisz - zainteresował się wątło <br>Pinokio.<br>- No. On mi obiecał. - Wskazał na Adama. - On <br>jest mój kolega. Znamy się.<br>- Co ty mówisz... - powtórzył Pinokio. To <br>już było zdumienie. I na serio, nic z grzeczności <br>pogadanek wychowawczych.<br>- Aha. - Mały lubił krótkie i zwięzłe <br>odpowiedzi. Był stylistą. - Ty jesteś Pinokio?<br>- Skądże