w czasie, odnajdywania tego, co już dawno minęło. Nieziszczonego marzenia o zawróceniu przeszłości, by nie popełnić tysięcy możliwych do popełnienia błędów, wszystko cofnąć, naprawić, wyprostować, przeżyć raz jeszcze, jak należy. Życie i czas w Afganistanie toczą się bowiem wspak.<br>Broniąc się wciąż przed obcymi i nie atakując nikogo, Afgańczycy przestawili kierunek biegu rzeczy. Odgradzając się od obcych, kryjąc się przed nimi w przepastnych dolinach, stracili kontakt ze światem. Zamknęli się w swojej przeszłości, której w istocie bronili. Przeszłość - stare porządki, stare, odwieczne wartości - była jedynym, co znali i czemu pozostawali wierni. Nie nabawili się żadnych kompleksów, obsesji, fobii. Nie czuli się