od pewnego czasu próbowałaś przekazać Pawłowi tę nową wiedzę, która objawiła ci się w Czarcim Jarze. Ty sama chłonęłaś życie jak nigdy przedtem, włóczyłaś się po polach i lesie, interesowało cię każde źdźbło trawy, każda przemiana natury. Potrafiłaś już nawet bez obrzydzenia obserwować ludzkie twarze. Znalazłaś w końcu swój brzozowy kij. A Paweł patrzył na to wszystko najpierw ze zdumieniem, a potem z coraz większym chłodem. Po raz pierwszy z ulgą oboje się rozstaliście - on pojechał za granicę studiować kompozycję, a ty zostałaś w Zawrociu, które tym razem wydawało ci się przerażająco puste. Zabijała cię ta późna miłość, dławiła tęsknota. Poczucie