Marta, nie usłyszałam nawet, kiedy przyszliście. - Mirka wyglądała na wyrwaną z głębokiego zamyślenia. - Jak tam było na pasterce?<br>- Nie byliśmy wcale na pasterce. Poszliśmy do takich dziwacznych znajomych Marka. Artystów. - Marta poczuła ulgę. Nie znosiła okłamywać mamy, szczególnie kiedy nie było to konieczne. Co innego coś czasem przemilczeć, ale tak kłamać w żywe oczy... Po prostu nie potrafiłaby tego zrobić.<br>- Przyjemnie było? - Było to raczej grzecznościowe pytanie.<br>- Raczej tak. I mam nadzieję, że się jutro nie wygadasz przed wujkiem. <br>Mirka roześmiała się i konfidencjonalnie szepnęła do córki:<br>- Pod warunkiem, że ty mnie też nie wydasz. <br>Dopiero teraz Marta zorientowała się, że