kwiat nowej poezji. Kiedy zaś wydawał, opatrzone obszernymi wstępami historycznoliterackimi, Przeobrażenia Owidiusza w przekładzie Jakuba Żebrowskiego (Wilno 1821) oraz Jerozolimę wyzwoloną Tassa w tłumaczeniu Piotra Kochanowskiego (Wilno 1826) której był gorącym wielbicielem, napisał o tym poemacie, że jest on znakomitym przykładem, „jak charaktery poezji nowoczesnej i dawnej, romantycznej i klasycznej, prawdziwy talent godzić może i powinien". Można więc przypuszczać, iż główny kierunek ataku w uwagach Borowskiego wymierzony był przede wszystkim w zwolenników mesmeryzmu i niemieckiej filozofii spekulatywnej, której założenia kłóciły się z empiryzmem Śniadeckich i traktowane były jako przejaw regresu kulturowego. Takie przypuszczenie potwierdza, jak się zdaje, fakt, że właśnie