rodzinką..., drażliwe pytania, a czy to już jestem w ciąży i dlaczego nie i kiedy wreszcie, i że to syn ma być i będzie miał na imię STAŚ! Nic nie zdołało wytrącić mnie z równowagi, a uśmiech przyklejony tuż przed świętami trzymał się dzielnie do samego końca, jakby był kropelką klejony. I nie mam obrzydzenia do jedzenia tak jak wszyscy. Przeciwnie, zjadam wszystko co mam w zasięgu ręki, oczu i najbliższym otoczeniu. I wciąż mi mało! Miło wspominam te święta. Wszystko to za sprawą mojej mamy, która zaszczyciła nas swoją obecnością. Pomnik jej wystawię, taka dzielna była, gdy wchodziła najbardziej stromym