jak automat. Nogi ślizgały mi się po glinie. Jeszcze jeden krok.<br>Następny.<br>Nadal przez głowę przelatywały mi serie przekleństw.<br>Naraz potknęłam się. Runęłam jak długa. To już niedaleko, pomyślałam. Muszę się podnieść... Udało się.<br>Doszłam do pensjonatu. Bałam się, że nie znajdę klucza. Marzyłam, żeby jak najszybciej się położyć.<br>Znalazłam klucz. Otworzyłam pokój. Opadłam na łóżko.<br>Podniosłam się godzinę później, jak usłyszałam, że Stochwicz wchodzi do biura. Z trudem przeszłam parę kroków, żeby powiedzieć mu, że nic się nie stało.<br>Wróciłam do pokoju. Dobrze, że mieszkałam sama.<br>Zasnęłam.<br>Obudziłam się chyba koło północy. Jak zwykle nie wzięłam zegarka, ale mam dobre