dzwonię, jeszcze pomyśli, że ją podrywam, pieprzę ten bufet, jakoś wytrzymam do obiadu. <br><br>Pukanie do drzwi wprawiło go w popłoch, próbuje zatrzymać wzrokiem opadającą klamkę, ale drzwi otwierają się i wchodzi Joanna, jak dobrze, że to ona, Marek zrywa się z krzesła, przytula ją do siebie i zamyka drzwi na klucz.<br>- Cześć - mówi Joanna, a on całuje ją, bierze na ręce i sadza na biurku, Joannie przebiega przez głowę zapomniany obraz brudnego pokoju z gołą żarówką zwisającą z sufitu, czuje metalowy chłód kuchenki, szybko odpędza to wrażenie i radośnie kocha się z Markiem. Doprowadzając się do porządku, dostrzega wiszące nad biurkiem