kan), <br>można też szukać sposobu rozwiązania koanu (jap. kufu). Warto zauważyć, <br>iż żadne z tych określeń nie oddaje w sposób pełny sensu tej formy <br>praktyki, ponieważ wszystkie wyżej wymienione określenia dotyczą funkcjonowania <br>jaźni rozróżniającej, a więc dualizmu podmiotu i przedmiotu <br>poznania. Najbardziej mylące jest rozwiązanie koanu, ponieważ sugeruje <br>ono, iż koan można rozwikłać dzięki intelektualnej analizie, tak samo <br>jak zagadkę czy zadanie matematyczne. Koan nie może być rozwiązany <br>z punktu widzenia logiki formalnej, ma bowiem sens jedynie z punktu <br>&lt;page nr=107&gt;<br>widzenia logiki 'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. Przekroczenie <br>dualizmu przeciwnych pojęć jest możliwe tylko wtedy, gdy konceptualna <br>aktywność rozumu roztapia się w 'wielkim zwątpieniu