i mają żyć według prawa ojca; dlatego ten, co ją później weźmie za żonę, nie musi płacić za faidę i za anagrip, podobnie jak [nie płaci się] za jakąkolwiek inną Rzymiankę"&lt;/&gt;.<br>Przesłanka tego wywodu jest jasna: według prawa Rzymian wdowa żyje samowładnie, selbmundia. Wychodzi za mąż wedle własnej woli, za kogo chce; nikt nie ma nad nią mundu, nie może być zatem mowy o naruszeniu uprawnień mundoalda, wobec czego roszczenie do zapłaty za faidę i anagrip jest bezpodstawne. Liutprand zastosował do szczególnej sytuacji mieszanego małżeństwa ogólną normę zawartą w 204 rozdziale edyktu Rotariego i przy okazji sformułował explicite to, co Rotari milcząco