szlachetnego piękna i wyższości nad tłumem, wyższości, jakby lotu nad szarym i umierającym światem. Ale to nie jest prawda, to tylko pozory prawdy... W głąb siebie docierasz przez cierpienie, więcej o sobie dowiadujesz się przez cierpienie i klęski, cierpienie i tęsknotę, a kiedy tracisz, rozumiesz najwięcej... Kiedy umierasz i nagle koło się zamyka... Wtedy poznajesz ostatnią chwilę, ostatnią sekwencję, śmierć ostatniej tęsknoty, własny zgon. I wtedy, w momencie gdy przestajesz istnieć, wiesz o sobie najwięcej... Ostateczne poznanie jest równocześnie zasunięciem story, zakryciem wszystkiego... Jak kurtyna. Wiedzę życia zdobywasz nie dzięki radościom i szczęściu, lecz w wyniku cierpienia, tęsknoty, klęski.<br> - A miłość