Ona sama się zabiła. Przypomnij sobie młodość.<br> KRÓL<br> pojednawczo<br>No tak, tak. Nikt nie jest bez winy. Oczywiście...<br> TATIANA<br> przerywa mu<br>Florciu! Jesteś mój! Chodź, ukórz się przede mną w obliczu króla.<br><br> Mordercy budzą się i przeciągają, po czym siadają na ziemi. Florestan pada na twarz przed Tatianą. Ona staje koło niego i kładzie mu nogę na głowę<br><br>Czy czujesz teraz? Czy czujesz nowe życie, które wstępuje w ciebie w ostatecznym zniszczeniu? Sens twego życia był w zniszczeniu<br><br>&lt;page nr=87&gt;<br><br>tylko i na okropnym bagnie wchłaniającym wszystko żyjące budowałeś podstawę twoich świetnych gmachów. Chodź i uznaj jedyną prawdę twego życia.<br> KRÓL<br> powoli podchodząc