wszędzie. Można rzec o nim, że z przyczyny swojego chłonnego i dociekliwego umysłu zwiedził kolejno wszystkie intelektualne mody i prądy swego stulecia. Najpierw syjonizm i wyjazd do Palestyny, żeby tam pracować jako chaluc, potem pasjonowanie się nauką i redagowanie działu naukowego w wielkim berlińskim dzienniku i zaraz, w Niemczech weimarskich, komunizm. W latach 1933-1939 zdążył pracować w centrali komunistycznej propagandy Muenzenberga w Paryżu, służyć jako korespondent w hiszpańskiej wojnie domowej, siedzieć w frankistowskim więzieniu, zerwać z partią. Dalsze jego uczuciowe zaangażowania obejmują akcję antykomunistyczną wśród intelektualistów (Kongres Wolności Kultury), kampanię przeciwko karze śmierci w Anglii, wreszcie powrót do zainteresowań młodości