Z jego wyżyn dał w nicość nura bezpowrotnie -<br>Zaśmiał się w samo niebo, a przy ziemi - ścichł,<br> Pilnej śmierci cios tępy<br> Duszę rozpruł na strzępy,<br>Aż się z niej wysypały skarby dożywotnie!<br><br>Piach się z duszy wysypał! Piach, na pewno piach!<br>Ten, co w podróż się złoci do zorzy, gdy kona -<br>Bochen chleba w gwiazd wieńcu - skrót pałacu w mgłach -<br> Rzęsa Boża - dwie pszczoły -<br> I trzy z wosku anioły.<br>Czego tylko nie było w duszy Alcabona!&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;W PAŁACU KRÓLEWNY ŚPIĄCEJ&lt;/&gt;<br><br>Królewna dłoń o martwe zraniła wrzeciono.<br>Szerzy się snu zaraza!... Śmierć drzemie u płotu...<br>Drzewa, jawą parując, posnęły zielono.<br>Motyl zawisł