łaski. Jacek Sempoliński napisał gdzieś, że "dzisiaj być artystą to wstyd". A przecież nie z powodu odmienności, lecz z powodu tego, że jesteśmy niepotrzebni. I choć to prawda nieprzyjemna - jest ona warta uświadomienia. Walczyliśmy o wolność - mamy ją i znaleźliśmy się w klatce obojętności. Doszło do tego, że trudno nam konkurować z małym okienkiem telewizora czy inną namiastką sztuki. Społeczeństwo już niczego od nas nie oczekuje, a my niewiele potrafimy dać - oprócz swojej rozpaczy. Sztuka musi być potrzebna, ale nie jako terapia czy autoterapia po godzinach pracy. Myślę, że istnieją grupy nacisku, które chcą trzymać artystę na obrzeżach życia społecznego, jako