Myśmy pana nie widzieli. Słyszeliśmy tylko tętent...<br>Taki był niefortunny początek ich znajomości. W tydzień później Tadeusz wyciągnął rannego w brzuch Edmunda spod ostrzału i tak się zaczęła ich wieloletnia, męska przyjaźń. Tadeusz był świadkiem na ślubie Edmunda, który żenił się z bardzo urodziwą i utalentowaną dziewczyną. Skończyła dopiero co konserwatorium i wybierała się na dalsze studia pianistyczne do Paryża, ale nie wyjechała. Przyjacielowi udało się zawlec ją przed ołtarz. Urodziła mu dwóch synów. Radca trzymał do chrztu pierwszego z nich, zresztą swojego imiennika, o narodzinach drugiego dowiedział się z listu, który nadszedł do Paryża. Tadzik w dniu wybuchu wojny kończył