kręgi odczynników w przedziwny sposób przenikających się w żelatynie, a to jakieś tajemnicze, artystyczne prawie rozmazy. Zawsze też było miejsce na obmyślenie jakichś drobnych ulepszeń i poprawek, na wprzęgnięcie obserwacji do następnych doświadczeń.<br>Mimo nieopisanych braków w wyposażeniu wszystkich zakładów uniwersyteckich, my nie narzekaliśmy zbytnio. Do naszych aparatów, które sami konstruowaliśmy, wystarczało mieć aparaturowy złom, części dostępne na targu ze starociami, graty przynoszone z domu. Aparaturę do badań nietypowych można było w owych czasach robić ze wszystkiego - marka sprzętu nie liczyła się dla nas, a najważniejsze, że nie trzeba było skamleć o dewizy, których i tak się z reguły nie otrzymywało