oraz tłumaczenie jednej ody Horacego i dwu czy trzech elegii Tybullusa, o których także brak dokładniejszych informacji.<br> Przynajmniej część z wymienionych wierszy poddana jednak została najprawdopodobniej surowej autocenzurze i uznana za próby wyraźnie chybione, ponieważ brak ich nie tylko w wydaniu zbiorowym z roku 1881, ale również w zachowanych dotąd kopiariuszach poezji Kajetana Koźmiana, sporządzonych bądź to jego ręką, bądź cudzą. Tak jest też ze wspomnianymi w Pamiętnikach sielankami, po których wszelki ślad zaginął, tak z odą do Izabeli Czartoryskiej. Z kilku zaś ulotnych wierszyków do narzeczonej pozostały tylko dwa: Do kochanki i Do tejże przez tegoż. Dochowały się natomiast owe