by coś się przecież na tym świecie odmieniło i wszystkim dane było prawo do szczęścia i wesołości. <br>Nie mówili nic do siebie, nie patrzyli sobie w oczy. <br>Ze sklepiku, który wyglądał jak skrzynka na śmiecie, wyszła Żydówka stara i pomarszczona jak zmarznięte jabłko. Na głowie miała perukę przykrytą kawałkiem czarnej koronki i bukiecikiem sztucznych kwiatów - wszystko to razem było szare i tak brudne, że Hubert i Gabi utkwili oczy w ziemi. Na zapytanie, czy jest w posiadaniu rzeczy Joanny Zegadło, Żydówka zakrzyczała: <br>- Rzeczy, jakie rzeczy? Żeby &lt;orig reg="ona"&gt;una&lt;/&gt; miała taki majątek, ile straciła na tego Zegadłego! &lt;orig reg="on"&gt;Un&lt;/&gt; był łajdak, &lt;orig reg="on"&gt;un&lt;/&gt; był oszust