musi wykonywać tak duży wysiłek asocjujący, że wynik chybia celu: albo słucha się przekładu i nie absorbuje w pełni ruchu scenicznego, gry aktorskiej, gestu i mimiki albo na odwrót. Moje osobiste doświadczenie wskazuje, że system jednoczesnego przekładu ulepszał się w ciągu trzech miesięcy, że w ciągu tego czasu przywykał do korzystania z niego mój aparat recepcyjny. Na ostatnich przedstawieniach jedno i drugie stało się niemal rutyną.<br>Nie kusząc się o rozstrzyganie tej złożonej sprawy technicznej, trzeba stwierdzić, że zaważyła ona ujemnie na polskim udziale festiwalowym, o czym będzie mowa później. Warto też zaznaczyć, że stała się ona mimowolnie argumentem przemawiającym za