w tym kierunku. Było ciemno i tylko ponad czarną ścianą lasu migotały w rozsypce gwiazdy. Naraz niebieskawe światło rozjaśniło kawał martwego nieba, a na jego tle ukazały się niewyraźne zarysy starej baszty &lt;page nr=19&gt;<br>W drzwiach prowadzących z pokoju na werandę zjawił się wuj Perełki, leśniczy Lichoń. W półcieniu mignęła jego biała koszula. Pod stopami zatrzeszczały zeschnięte deski podłogi. Zrobiło się nagle cicho. Leśniczy stanął na schodkach, patrzył w stronę baszty.<br> - To wcale się nie błyska... - zabrzmiał w ciszy jego niski, przyjemny głos. - Co to może być?<br> - Może sztuczne ognie? - wtrącił Paragon.<br> - Skąd by teraz sztuczne ognie - powiedział jakby do siebie leśniczy. - Może